در هر حرفه ای که هستید نه اجازه دهید که به بدبینی های بی حاصل آلوده شوید ونه بگذارید بعضی لحظات تاسف بار شما را به یاس و ناامیدی بکشاند.در آرامش حاکم بر آزمایشگاهها وکتاب خانه هایتان زندگی کنید. نخست ازخود بپرسید،برای یادگیری وخودآموزی چه کرده ام ؟ وسپس که پیشتر می روید،بپرسید من برای کشورم چه کرده ام؟ واین پرسش را آتقدر ادامه دهید تا به این احساس شادی بخش وهیجان انگیز برسید که شاید سهم کوچکی در پیشرفت واعتلای بشریت داشته اید.اما هر پاداشی که زندگی به تلاشهایمان بدهد یا ندهد،هنگامی که به پایان تلاشهایمان نزدیک می شویم ،هر کداممان باید حق آنرا داشته باشیم که با صدای بلند بگوییم:

من هر آتچه در توان داشته ام انجام داده ام.